هجوم مغولها به آسيای صغير و تسخير شهر قونيه در سال 655ق/1257م حكومت سلاجقه­ی روم را درهم ريخت و سرانجام در 700ق/1301م سرزمين روم ميان امرای ده‌گانه­ی تركمان تقسيم شد. حدود اين اميرنشينها با حدود ايالات قديم يونان تقريباً بر هم منطبق بود و عبارت بود از «قرامان يا ليقونيه­ی قديم»، «تِكِه يا ليقيه و پمفيليه­ی قديم»، «اميرنشين حميد يا پيسيديه و ايزوريه­ی سابق»، «گرميان يا فريجيه»، «قزل احمدلی يا پَفْلَغونيه»، «مَنْتَشا يا كاريه»، «آيدين» و «صاروخان» مطابق با ليديه­ی قديم، «قره‌سی يا ميسيه­ی سابق» و بالاخره «ولايت عثمانلی» در كنار دريای مرمره كه بعدها بر اميرنشينهای ديگر غلبه كرد و شالوده­ی امپراطوری عثمانی را بنيان نهاد. نواحی واقع در مشرق اميرنشينهای دهگانه زير نظر ايلخانان مغول اداره می­شد. شهرهای مهم آن عبارت بودند از: قيساريه يا قيصريه كه مسجد و كليسای بزرگی در آن ساخته شده بود، همچنين سامسون، البستان يا البستان، نيكسار، سيواس و توقات. اين ايالتها تا روی كار آمدن عثمانيان در آسيای صغير ميان حكومتهای مختلف دست به دست می‌گشتند.

از این منبع:
http://holybible.blogfa.com/post-60.aspx
که البته بایستی ادیت شود.